Main Menu

Użytkowników:
1
Artykułów:
1898
Odsłon artykułów:
10661705

Odwiedza nas 319 gości oraz 0 użytkowników.

Boska Liturgia św. Jana Złotoustego (ryt bizantyjsko-słowieński)

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
 

 

BOSKA LITURGIA ŚW. JANA ZŁOTOUSTEGO
RYT BIZANTYJSKO-SŁOWIEŃSKI (wersja zynodalna)

 

PRZYGOTOWANIE DO LITURGII

I. Przygotowanie ministrów

 

MODLITWY PRZED ŚWIĘTYMI WROTAMI

KD. Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu (3x).

D. Błogosław, ojcze.

K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.

K. Chwała Tobie, Boże nasz, chwała Tobie.

D. Królu niebieski, Pocieszycielu, Duchu prawdy, który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas z wszelkiej nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze.

Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami (3x).

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami. Panie, oczyść nas z grzechów; Władco, przebacz nieprawości nasze. Święty, spójrz na nas i ulecz słabości nasze dla imienia Twego.

Panie, zmiłuj się (3x).

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

K. Albowiem Twoje jest Królestwo i moc i chwała Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.

Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; nie mając bowiem żadnego usprawiedliwienia, my grzeszni przynosimy Ci jako Władcy tę oto modlitwę: zmiłuj się nad nami.

K. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi:             

D. Zmiłuj się nad nami, Panie, bo w Tobie nadzieję złożyliśmy; nie gniewaj się bardzo na nas, ani nie pamiętaj nieprawości naszych, lecz wejrzyj i teraz łaskawie jako Miłosierny i wybaw nas od nieprzyjaciół naszych, bo Ty jesteś Bogiem naszym, a my ludem Twoim, wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich i wzywamy Twego imienia.    

K. I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Otwórz nam, błogosławiona Bogurodzico, bramę miłosierdzia, abyśmy, ufając Tobie, nie zginęli, lecz przez Ciebie zostali wybawieni z niedoli, bo Ty jesteś zbawieniem ludu chrześcijańskiego.

 

Kapłan i Diakon podchodzą do ikony Chrystusa i całują ją, mówiąc:

KD. Kłaniamy się przeczystemu Twojemu obrazowi, o Dobry Chryste Boże, prosząc o darowanie naszych win. Ty bowiem dobrowolnie raczyłeś wejść cieleśnie na krzyż, aby wybawić swoje stworzenia z niewoli wroga. Dlatego z dziękczynieniem wołamy do Ciebie: Zbawicielu nasz, przyszedłszy na świat, napełniłeś wszystko radością.        

 

Całują także ikonę Bogurodzicy, odmawiając Troparion:

KD. Bogurodzico, krynico miłosierdzia, obdarz nas miłosierdziem, wejrzyj na grzesznych ludzi, okaż jak zawsze Swoją moc; mając bowiem w Tobie nadzieję, wołamy jak niegdyś archanioł Gabriel: bądź pozdrowiona.  

 

Kapłan pochyla głowę i modli się:

K. Panie, wyciągnij Swą rękę z wysokości Swej świętej siedziby i umocnij mnie na to posługiwanie Twoje, abym nienagannie stanął przed Twym napełniającym bojaźnią ołtarzem i dokonał bezkrwawej świętej czynności, bo Twoja jest potęga i chwała na wieki wieków, amen.

 

WEJŚCIE DO SANKTUARIUM

Kapłan i Diakon kłaniają się sobie nawzajem, ludowi i wchodzą do Sanktuarium. Kapłan przez Drzwi północne, Diakon południowe, odmawiając psalm 5, 8-13.

KD. Wejdę na Twój dziedziniec, upadnę przed świętym sanktuarium Twoim przejęty Twoją bojaźnią. [O Panie, prowadź mnie w Swej sprawiedliwości, na przekór mym wrogom wyrównaj przede mną Twoją drogę! Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym, a językiem mówią pochlebstwa. Ukarz ich, Boże, niech staną się ofiarą własnych knowań; wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni, buntują się bowiem przeciwko Tobie. A wszyscy, którzy nadzieję mają w Tobie, będą się weselić na zawsze! I będziesz mieszkał wśród nich. I będą się chlubić w Tobie wszyscy, którzy imię Twe miłują. Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu: otoczysz go łaską jak tarczą].

 

NAKŁADANIE SZAT

Kapłan i Diakon kłaniają się trzykrotnie przed świętym Ołtarzem, całują Ołtarz, Ewangeliarz i krzyż ołtarzowy. Biorą do rąk Stychariony, kłaniają się trzykrotnie ku wschodowi

KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).             

 

Diakon podchodzi do Kapłana, trzymając w prawej ręce Stycharion z Orarionem, i mówi:

D. Pobłogosław, ojcze, Stycharion z Orarionem.

K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze, i na wieki wieków.

D. Amen.            

 

Diakon całuje rękę Kapłana, odchodzi na bok i ubiera się w swoje szaty. Modlitwy Diakona i Kapłana towarzyszące nakładaniu poszczególnych szat są te same. Kapłan czyni trzy pokłony i błogosławi swój Stycharion.

K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

 

Kapłan nakłada Stycharion.

K. Rozraduje się dusza moja w Panu, gdyż nałożył mi szatę zbawienia i ubrał mnie w suknię radości. Jak oblubieńcowi nałożył mi koronę i jak oblubienicę przystroił mnie klejnotami.

 

Kapłan błogosławi Epitrachelion i, całując go, nakłada.

K. Błogosławiony Bóg nasz, który wylewa łaskę swoją na kapłanów jak wyborny olejek na głowę, co spływa na brodę, brodę Aarona, co spływa na fałdy jego szaty.  

 

Kapłan błogosławi Pas, całuje go i opasuje się.

K. Błogosławiony Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę, on daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach.           

 

Kapłan błogosławi prawy Narękawek, całuje go i nakłada.

K. Uwielbiona jest potęga prawicy Twej, Panie. Prawica Twa, o Panie, skruszyła wrogów i ogromem Swej chwały starłeś nieprzyjaciół.  

 

Kapłan błogosławi lewy Narękawek, całuje go i nakłada.

K. Ręce Twoje mnie uczyniły i ukształtowały: obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań.             

 

Jeśli Kapłan ma uprawnienie nosić Epigonation, błogosławi go, całuje i nakłada.

K. Bohaterze, przypasz do biodra swój miecz, swą chlubę i ozdobę! Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica Twoja niech ci wskaże wielkie czyny! W każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.  

 

Kapłan błogosławi Felonion, całuje go i nakłada.

K. Niech kapłani Twoi odzieją się w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.        

 

UMYCIE RĄK

Kapłan i Diakon myją ręce, odmawiając Psalm 25, 6-12:

KD. Umywam moje ręce na znak niewinności i obchodzę Twój ołtarz, Panie, by obwieszczać głośno chwałę i rozpowiadać wszystkie Twoje cuda. Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała. Nie dołączaj mej duszy do grzeszników i życia mego do ludzi pragnących krwi, w ich ręku zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. Ja zaś postępuję nienagannie, wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną! Moja stopa stoi na równej drodze, na zgromadzeniach błogosławię Pana.

 

II. Przygotowanie Darów Ofiarnych

(Proskomidia)

 

PRZYGOTOWANIE BARANKA

Kapłan i Diakon podchodzą do Stołu ofiarnego (żertwiennika) i robią trzy pokłony.

KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).             

oraz odmawiają troparion Wielkiego Piątku.

K. Wykupiłeś nas spod przekleństwa Prawa drogocenną Swoją Krwią; przybity gwoźdźmi do krzyża i włócznią przeszyty, stałeś się źródłem nieśmiertelności, Zbawicielu nasz, chwała Tobie.

 

Diakon zwraca się do Kapłana, by rozpoczął Proskomidię.

D. Pobłogosław, ojcze.

K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.            

 

Kapłan włócznią robi trzykrotnie znak krzyża na pierwszej Prosforze

K. Na pamiątkę Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa (3x).         

 

Wbija włócznię w prawy bok Prosfory.

K. Jak baranek na rzeź prowadzony.

 

Diakon, trzymając w prawej ręce Orarion, w odpowiedzi na to i każde następne cięcie Baranka mówi:

D. Do Pana módlmy się.

 

Następnie w lewy bok.

K. Jak owca niema wobec strzygących ją, tak on nie otworzył ust swoich.

 

Potem w górny.

K. Po udręce i sądzie został usunięty. 

 

Wreszcie w dolny.

K. A kto się przejmie jego losem.

 

Po tym wszystkim Diakon mówi:

D. Wyjmij, ojcze.

K. Tak gładzono go z krainy żyjących.

 

Kapłan podcina Baranka z prawej strony Prosfory, wyjmuje go i kładzie na Diskosie.

D. Dokonaj ofiary, ojcze.

 

Kapłan odwraca Baranka miąższem do góry i nadcina go na krzyż.

K. Składa się w ofierze Baranka Bożego, Który bierze na siebie grzechy świata za jego życie i zbawienie.

D. Przebij, ojcze.

 

Kapłan odwraca Baranka i przebija go.

K. Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe.   

 

PRZYGOTOWANIE WINA I WODY

Diakon wlewa do Kielicha wino zmieszane z kilkoma kroplami wody.

D. Błogosław, ojcze, to święte połączenie.

Kapłan błogosław

 

PRZYGOTOWANIE CZĄSTECZEK KOMEMORACYJNYCH

a) Kapłan wycina w drugiej prosforze cząsteczkę w kształcie trójkąta na cześć świętej Bogurodzicy.

K. Na cześć i wspomnienie wielce błogosławionej Pani naszej, Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi. Za Jej przyczyną przyjmij, Panie, tę ofiarę na Swój niebieski Ołtarz.

 

I wziąwszy cząstkę umieszcza ją po prawej stronie Baranka, mówiąc:

K. Stanęła Królowa po Twojej prawicy, ubrana w szaty przetykane złotem i przyozdobiona.

 

b) Następnie Kapłan wycina z trzeciej prosfory cząsteczkę na cześć świętych, których wspomina. Takich cząsteczek wycina dziewięć i umieszcza je po lewej stronie Baranka w trzech rzędach po trzy cząsteczki z góry na dół.

1. Czcigodnego, sławnego proroka i poprzednika Pana, Jana Chrzciciela.

2. Świętych sławnych proroków: Mojżesza i Aarona, Eliasza i Elizeusza, Dawida i Jessego, świętych trzech Młodzieńców i proroka Daniela oraz wszystkich świętych proroków.

3. Świętych sławnych i wielce chwalebnych apostołów Piotra i Pawła i wszystkich pozostałych świętych apostołów.

4. Świętych ojców naszych biskupów: Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa, Jana Złotoustego, Atanazgo i Cyryla, Mikołaja z Mir Licyjskich, (dodaje się świętych biskupów czczonych w danej okolicy) i wszystkich świętych biskupów.

5. Świętego apostoła i archidiakona Stefana, świętych wielkich męczenników Dymitra, Jerzego, Teodora oraz wszystkich świętych męczenników i męczennic: Tekli, Barbary, Kyriacji, Eufemii, Parascewy, Katarzyny i wszystkich Świętych męczennic.

6. Świętych i bogonośnych ojców naszych: Antoniego, Eutymiusza, Sawy, Onufrego, Atanazego z Atosu, Antoniego i Teodozego Pieczerskich i wszystkich świętych ojców i świętych matek: Pelagii, Teodozji, Anastazji, Eupraksji, Febronii, Teodulii, Eufrozyny, Marii Egipcjanki i wszystkich świętych matek.

7. Świętych i cudotwórców bezinteresownych Kosmy i Damiana, Cyrusa i Jana, Pantalejmona i Hermolausa i wszystkich świętych bezinteresownych.

8. Świętych i sprawiedliwych przodków Zbawiciela, Joachima i Anny, świętego N. (wspomina się świętego dnia oraz świętego patrona świątyni), świętych równych apostołom Cyryla i Metodego, nauczycieli Słowian, świętego równego apostołom wielkiego księcia Włodzimierza i wszystkich świętych, za ich pośrednictwem spójrz na nas, Boże.

9. Świętego ojca naszego Jana Złotoustego, arcybiskupa Konstantynopola. (W Liturgii św. Bazylego mówi się: Świętego ojca naszego Bazylego Wielkiego, arcybiskupa Cezarei Kapadockiej).         

 

c) Następnie Kapłan wycina z czwartej prosfory cząsteczki na wspomnienie żywych. Na pierwszym miejscu za hierarchię i duchowieństwo.

Wspomnij, Panie miłujący człowieka, o całym episkopacie prawowiernym, Jego Świątobliwości ojcu naszym i Arcykapłanie Powszechnym N., Papieżu Rzymskim, i wszystkich świątobliwych Patriarchach prawowiernych, Metropolicie (albo Arcybiskupie lub Biskupie) naszym N., wszystkich kapłanach, diakonach w Chrystusie, i całym stanie kapłańskim, (w klasztorze: Archimandrycie, lub Igumenie N.), całej wspólnocie i odprawiających razem z nami kapłanów, diakonach i wszystkich braciach naszych, których, Najłaskawszy Panie, w Swoim miłosierdziu powołałeś do Swojej wspólnoty.

 

Wspomina władze państwowe, modląc się:

Wspomnij, Panie, o naszych władzach państwowych i całym wojsku.

 

Następnie wyjmuje cząsteczki za każdego żywego, za którego chce się modlić i umieszcza je pod Barankiem.

Wspomnij, Panie, o N

 

d) I wreszcie z piątej prosfory wyjmuje Kapłan cząsteczki na wspomnienie zmarłych.

Na wspomnienie i odpuszczenie grzechów świątobliwych Patriarchów prawowiernych i fundatorów tego kościoła (w klasztorze: tego świętego klasztoru).

 

Na wspomnienie każdego zmarłego wyjmuje cząsteczkę.

Wspomnij, Panie, o zmarłym słudze Swoim N.

 

Cząsteczka za wszystkich zmarłych.

A także o wszystkich prawowiernych ojcach i braciach naszych, którzy zasnęli w nadziei zmartwychwstania, życia wiecznego i wspólnoty z Tobą, Panie miłujący człowieka.    

 

Kapłan wyjmuje cząsteczkę za samego siebie.

Wspomnij, Panie, na mnie niegodnego i przebacz mi wszelkie grzechy dobrowolne i niedobrowolne.

 

MODLITWA KADZIDŁA

Diakon bierze Kadzielnicę, zasypuje kadzidłem i zwraca się do Kapłana:

D. Pobłogosław, ojcze, kadzidło. Do Pana módlmy się!

 

Kapłan błogosławi kadzidło.

K. Ofiarujemy Ci kadzidło, Chryste Boże nasz, na wdzięczną wonność duchową. Zechciej je przyjąć na Swój Ołtarz ponadniebianski i ześlij nam nawzajem łaskę Przenajświętszego Swego Ducha.

 

PRZYKRYCIE DARÓW

Kapłan okadza Gwiazdę i umieszcza ją na Diskosie.

D. Do Pana módlmy się.

K. Gwiazda przyszła i zatrzymała się, gdzie było Dziecię.

 

Tak samo pierwszy mały Welon: po okadzeniu umieszcza go na Gwieździe.

D. Do Pana módlmy się.

K. Pan króluje: oblókł się w majestat, Pan przywdział potęgę i nią się przepasał: tak utwierdził świat, że się nie zachwieje. Twój tron niewzruszony od wieczności, Ty jesteś od wieków, o Boże. Podnoszą rzeki o Panie, rzeki swój głos podnoszą, rzeki swój szum podnoszą. Ponad szum wód rozległych, ponad potęgę morskiej kipieli potężny jest Pan na wysokościach. Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary; domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!

 

Drugi mały Welon umieszcza na Kielichu.

D. Do Pana módlmy się. Przykryj, ojcze.

K. Potęga Twoja, Chryste, przykryła niebiosa i cała ziemia napełniła się Twoją chwałą.

 

Tak samo postępuje z dużym Welonem i przykrywa nim Diskos i Kielich.

D. Do Pana módlmy się. Przykryj, ojcze.

K. Osłoń nas Swymi skrzydłami i oddalaj od nas wszystkich wrogów i przeciwników, daj nam, Panie, spokojne życie, zmiłuj się nad nami i nad Swoim światem i zbaw dusze nasze, bo jesteś dobry i miłujący człowieka.

 

Kapłan robi trzy pokłony, okadzając Dary.

K. Błogosławiony Bóg nasz, Który tak sobie upodobał, chwała Tobie (3x).

 

Za każdym razem Diakon kończy

D. W każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

 

MODLITWA NA PRZYNIESIENIE DARÓW

D. Odmówmy modlitwę na przyniesienie czcigodnych Darów.

 

Kapłan okadzając Dary, odmawia modlitwę.

K. Boże, Boże nasz, który zesłałeś Chleb z nieba, Pokarm dla całego świata, Pana naszego i Boga, Jezusa Chrystusa, Zbawiciela, Odkupiciela i Dobroczyńcę, który nas błogosławi i uświęca, pobłogosław to Przyniesienie Darów i przyjmij je na ponadniebiański Swój Ołtarz. Pamiętaj, Panie, w Swej dobroci i miłości do człowieka, o przynoszących i o tych, za których je przyniesiono. Spraw, byśmy nienagannie dokonali świętej czynności sprawowania Twych Bożych tajemnic.

Albowiem święte i pełne uwielbienia jest wielce chwalebne i wspaniałe imię Twoje, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

 

ROZESŁANIE

Kapłan odmawia modlitwę Rozesłania.

K. Chwała Tobie, Chryste Boże, Nadziejo nasza, chwała Tobie.

D. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Panie, zmiłuj się (3x). Pobłogosław, ojcze.

K. (W niedzielę: Zmartwychwstały) Chrystus, prawdziwy Bóg nasz, za pośrednictwem przeczystej Swej Matki, świętego ojca naszego Jana Złotoustego, arcybiskupa Konstantynopola i wszystkich świętych, niech się zmiłuje nad nami i zbawi nas, gdyż jest dobry i miłujący człowieka.

D. Amen.

 

LITURGIA KATECHUMENÓW

I. Obrzędy przygotowawcze

 

OKADZENIE

Diakon (a gdy go nie ma - Kapłan), kreśląc Kadzielnicą znak krzyża, okadza Żertwiennik, ołtarz, ikony w Sanktuarium, Święte Wrota, Ikonostas, ludzi, wraca do Sanktuarium, okadza znów Ołtarz i Kapłana. Okadzając, odmawia Troparion i Psalm 50.

KD. W grobie byłeś ciałem, w otchłani duszą, jako Bóg, w raju zaś z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym siedziałeś, Chryste wszystko wypełniający, nieogarnięty.

Zmiłuj się nade mną, Boże, w Swojej łaskawości, w ogromie Swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak, że się okażesz sprawiedliwym w Swym wyroku i prawym w Swoim osądzie. Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka. Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.

Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję. Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! Odwróć oblicze Swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! Nie odrzucaj mnie od Swego oblicza i nie odbieraj mi Świętego Ducha Swego.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.

Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość! Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń choćbym je dawał. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem! Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

Po czym oddaje Kadzielnicę.

 

MODLITWY PRZED OŁTARZEM

Kapłan i Diakon stają razem przed świętym Ołtarzem i kłaniają się trzykrotnie, odmawiając modlitwy:

KD. Królu niebieski, Wspomożycielu, Duchu prawdy, Który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas z wszelkiej nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze (pokłon).

Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (dwa razy i pokłon).

Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić chwałę Twoją! (pokłon).

 

Kapłan całuje Księgę Ewangelii, a Diakon Ołtarz i następuje dialog między Diakonem i Kapłanem. Diakon pochyla przed Kapłanem głowę i, trzymając trzema palcami prawej ręki Orarion, mówi:

D. Już czas rozpocząć służbę Bogu; pobłogosław, ojcze

K. Błogosławiony Bóg nasz w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen. Pomódl się za mnie, ojcze święty!

K. Niech Pan kieruje twoimi krokami.

D. Wspomnij mnie, ojcze święty!

 

Kapłan błogosławi Diakona prawą ręką.

K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.

 

Diakon całuje rękę Kapłana, kłania się Ołtarzowi i północnymi Drzwiami wychodzi przed Święte Wrota i znowu kłania się trzy razy.

D. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę!

 

II. Wstęp

DOKSOLOGIA WSTĘPNA

D. Pobłogosław, ojcze.

Kapłan Księgą Ewangelii czyni znak krzyża nad Ołtarzem.

K. Błogosławione Królestwo Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Chór: Amen.     

 

WIELKA EKTENIA

Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: "Panie, zmiłuj się".

D. W pokoju do Pana módlmy się.

O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.

O pokój dla całego świata, pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.

Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą do niego przychodzą, do Pana módlmy się.

Za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, i za Najdostojniejszego Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa) naszego N., czcigodnych kapłanów, diakonów Chrystusa, całe duchowieństwo i lud Boży, do Pana módlmy się.

Za chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i jej wojsko, do Pana módlmy się.

Za to miasto (lub tę wieś lub ten klasztor) za wszystkie miasta, kraje i za wszystkich wiernych w nich mieszkających, do Pana módlmy się.

O dobrą pogodę, obfite urodzaje i o czasy spokojne, do Pana módlmy się.

Za podróżujących, chorych, cierpiących, uwięzionych oraz ich ocalenie, do Pana módlmy się.

O uwolnienie nas od wszelkiego ucisku, gniewu Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.

Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliskich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.

Ch. Tobie, o Panie.        

 

Diakon robi pokłon i staje przed ikoną Chrystusa. Kapłan w międzyczasie odmawia modlitwę pierwszej antyfony.

K. (po cichu) Panie Boże nasz, którego potęga jest niewypowiedziana a chwała nie do pojęcia; którego miłosierdzie jest bez granic a miłość do ludzi niewysłowiona; Ty Sam, Panie, w Swej łaskawości wejrzyj na nas i na tę świątynię, i okaż nam oraz tym, którzy się z nami modlą, obfite Swoje miłosierdzie i Swoje zmiłowania.

(głośno) Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

PIERWSZA ANTYFONA

Chór śpiewa pierwszą Antyfonę, której treść zależy od dnia i okresu liturgicznego. Najczęstszym elementem pierwszej Antyfony jest Psalm 103:

Ch. Błogosław, duszo moja, Pana, błogosławiony jesteś, Panie.

Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!

On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła.

Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych. Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła Swoje synom Izraela.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki.

Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca.

Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosławiony jesteś, Panie!

 

MAŁA EKTENIA

Diakon powraca przed Święte Wrota.

D. Nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Weź nas w opiekę, zbaw nas, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.

Ch. Tobie, o Panie.        

 

Diakon odchodzi przed ikonę Chrystusa.

K. (po cichu) Panie Boże nasz, zbaw Swój lud i błogosław Swoje dziedzictwo, zachowaj w pokoju całość Swojego Kościoła. Uświęć tych, którzy miłują piękno Twojego Domu; Swoją Boską mocą obdarz ich nawzajem chwałą i nie opuszczaj nas, którzy pokładamy w Tobie nadzieję.

(głośno) Albowiem Twoje jest panowanie i Twoje jest Królestwo i moc i chwała, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

DRUGA ANTYFONA

Chór śpiewa drugą Antyfonę. Najczęściej jest to Psalm 145:

Ch. Chwal, duszo moja, Pana, chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę stniał.

Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia. Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary.

Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.

On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców. Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych.

Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, i na bezdroża kieruje występnych. Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie przez pokolenia.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

 

Jednorodzony Synu i Słowo Boga, Ty, Nieśmiertelny, zechciałeś dla naszego zbawienia przyjąć ciało od Najświętszej Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi, i stałeś się człowiekiem bez żadnej zmiany, Ty, Chryste Boże, ukrzyżowany, śmiercią śmierć zniszczyłeś, Ty, jedna z osób Świętej Trójcy, wychwalany na równi z Ojcem i Duchem Świętym, zbaw nas.  

 

MAŁA EKTENIA

Diakon przychodzi przed Święte Wrota.

D. Nieustannie... (jak wyżej).

 

Diakon kłania się, wchodzi do Sanktuarium i staje obok Kapłana.

K. (po cichu) Ty, który dałeś nam te wspólne i jednomyślne modlitwy, który przyrzekłeś spełnić prośby dwóch lub trzech będących jednej myśli w imię Twoje, Ty Sam teraz spełnij dla pożytku wszystkich prośby sług Swoich, dając nam w obecnym świecie poznanie Twej prawdy a w przyszłym życie wieczne.

(głośno) Albowiem Ty jesteś Bogiem dobrym i miłującym człowieka i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

TRZECIA ANTYFONA

Otwiera się Święte Wrota.

Ch. W Królestwie Swoim wspomnij nas, Panie, gdy przyjdziesz w królestwie Twoim.

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.

Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.

 

III. Wejście z ewangelią

(Małe Wejście)

 

W czasie śpiewania Błogosławieństw Kapłan i Diakon robią trzy pokłony przed Ołtarzem. Kapłan daje Księgę Ewangelii Diakonowi, by dokonać ceremonii Małego Wejścia. Poprzedzani przez ministrantów niosących świece obchodzą Ołtarz od prawej strony, wychodzą przez północne drzwi, stają przed Świętymi Wrotami, pochylają głowy i Diakon mówi:

D. Do Pana módlmy się.

K. Panie i Władco, Boże nasz, który ustanowiłeś w niebie chóry i zastępy aniołów i archaniołów, by służyły Twojej chwale, spraw, aby razem z nami weszli też święci aniołowie pełnić z nami służbę i wychwalać Twą dobroć.

Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

 

Diakon trzymając Orarion prawą ręką ukazuje na otwarte Święte Wrota mówi do Kapłana:

D. Błogosław, ojcze, święte Wejście.

K. Błogosławione jest wejście do Twego Sanktuarium, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

 

Diakon daje Księgę Ewangelii Kapłanowi do ucałowania, staje na środku przed Świętymi Wrotami i, gdy chór skończy śpiewać, unosi Ewangeliarz i robi nim znak krzyża.

D. Oto mądrość! Powstańcie!

Ch. Przyjdźcie, pokłońmy się i upadnijmy przed Chrystusem. Zbaw nas, Synu Boży przedziwny w świętych (w niedzielę: zmartwychwstały) śpiewających Ci: alleluja.

 

IV. Śpiewy i czytania dnia

Chór śpiewa przepisane Tropariony. Kapłan w tym czasie odmawia po cichu modlitwę Trysagionu:

K. Boże Święty, Który odpoczywasz w Miejscu Świętym, Który jesteś opiewany potrójnym śpiewem „Święty” przez Serafinów, wychwalany przez Cherubinów, oraz adorowany przez wszystkie niebieskie Moce; Który wszystko doprowadziłeś z niebytu do istnienia; Który stworzyłeś człowieka na Swój obraz i podobieństwo oraz obsypałeś go wszelkimi darami; Który dajesz proszącemu mądrość i roztropność i nie gardzisz grzesznikiem, lecz ustanawiasz pokutę dla zbawienia; Który nam ubogim i niegodnym pozwoliłeś łaskawie stanąć i w tej godzinie przed chwałą Twego świętego Ołtarza i złożyć należny Ci hołd i uwielbienie; Ty Sam, Panie, przyjmij z naszych grzesznych ust Trójświęty hymn i spójrz na nas łaskawie. Przebacz nam winy dobrowolne i niedobrowolne. Uświęć nasze dusze i ciała i daj nam służyć Ci pobożnie przez wszystkie dni naszego życia dzięki modlitwom Najświętszej Bogurodzicy i wszystkich świętych, którzy przez wieki spodobali się Tobie.

Gdy śpiewacy kończą śpiewać ostatni Troparion, Diakon wzywa Kapłana, by błogosławił czas Trysagionu.

D. Błogosław, ojcze, czas Trysagionu.

K. (głośno) Albowiem święty jesteś, Boże nasz, i Tobie chwałę oddajemy: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze.

 

Diakon stojąc w Świętych Wrotach, zwrócony do ludzi, kończy doksologię.

D. I na wieki wieków.

Ch. Amen. Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami (3x).

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen

Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.

Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.

 

W czasie śpiewania Trysagionu Kapłan i Diakon odmawiają też ten hymn, czyniąc trzy pokłony przed Ołtarzem. Potem Diakon zaprasza Kapłana do przejścia za Ołtarz do Tronu.

D. Zechciej, ojcze.

K. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie.

D. Błogosław, ojcze, najwyższy tron.

K. Błogosławiony jesteś na tronie chwały Twego Królestwa, spoczywający na Cherubinach, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

 

CZYTANIE APOSTOŁA

Po skończonym Trysagionie Diakon przychodzi przed Święte Wrota.

D. Bądźmy uważni!

K. Pokój wszystkim.

L. (Lektor) I z duchem twoim.

D. Oto mądrość!

 

Lektor na przemian z chórem śpiewa Prokimen i wersety, odpowiadające aktualnemu świętu lub dniowi tygodnia. Potem Diakon jeszcze raz wygłasza:

D. Oto mądrość!.

Lektor czyta tytuł Księgi.

D. Bądźmy uważni!

Lektor czyta Lekcję. Podczas czytania Diakon bierze Kadzielnicę, przychodzi do Kapłana po błogosławieństwo i okadza Ołtarz, Sanktuarium, ikonostas, Kapłana i ludzi. Po skończeniu czytania Kapłan błogosławi Lektora:

K. Pokój z tobą.

L. I z duchem twoim. Alleluja, alleluja, alleluja.

Lektor na przemian z chórem śpiewa Alleluja i odpowiednie wersety.

 

CZYTANIE EWANGELII

W czasie śpiewania Alleluja Kapłan, stojąc przed Ołtarzem, modli się.

K. Rozjaśnij w naszych sercach, Panie miłujący człowieka, promienie niegasnącego światła poznania Twego bóstwa i otwórz oczy naszego umysłu, abyśmy mogli pojąć orędzie Twej Ewangelii. Wzbudź w nas także bojaźń wobec Twoich świętych przykazań, abyśmy, przezwyciężywszy wszelkie pragnienia zmysłowe, prowadzili życie według ducha, myśląc i działając według Twojego upodobania.

Ty, bowiem jesteś światłem dusz i ciał naszych, Chryste Boże, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, oddajemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

 

Diakon po okadzeniu oddaje Kadzielnicę, podchodzi do Kapłana, otrzymuje od niego Księgę Ewangelii i poprzedzany przez ministrantów niosących świece, obchodząc Ołtarz z prawej strony, idzie przez Święte Wrota na środek cerkwi i prosi Kapłana o błogosławieństwo:

D. Pobłogosław, ojcze, głosiciela Dobrej Nowiny według świętego apostoła i ewangelisty N..

K. Za przyczyną modlitw świętego, sławnego i czcigodnego apostoła i ewangelisty N. niech Bóg tobie, zwiastującemu z wielką mocą dobrą nowinę, udzieli daru słowa, aby wypełnić [posłannictwo głoszenia] Ewangelii Jego umiłowanego Syna, Pana naszego + Jezusa Chrystusa.

D. Amen.

 

Kapłan stoi w Świętych Wrotach zwrócony do ludzi.

K. Oto mądrość! Powstańcie! Słuchajmy świętej Ewangelii. Pokój wszystkim.

Kapłan przechodzi za Ołtarz i stoi zwrócony do ludzi.

Ch. I duchowi twojemu.

D. Czytanie świętej Ewangelii według N

Ch. Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.

K. Bądźmy uważni!

 

Diakon czyta Ewangelię dnia. Po jej skończeniu Kapłan udziela mu błogosławieństwa:

K. Pokój tobie, głosicielowi Dobrej Nowiny.

Ch. Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.

Diakon podchodzi do Wrót, oddaje Księgę Ewangelii Kapłanowi, który błogosławi Księgą ludzi i umieszcza ją na Ołtarzu. Zamyka się Wrota.

 

V. Homilia

 

VI. Modlitwy za Kościół

 

EKTENIA GORLIWEGO BŁAGANIA

Kapłan rozkłada na Ołtarzu Antymins. W tym czasie Diakon, stojąc przed Wrotami, recytuje prośby ektenii.

D. Zawołajmy z całej duszy i z całego serca naszego zawołajmy.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Panie wszechwładco, Boże ojców naszych, błagamy Cię, usłysz nas i zmiłuj się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

Na dalsze wezwania ektenii chór odpowiada potrójnym „Panie, zmiłuj się”.

D. Zmiłuj się nad nami, Panie, w Swoim wielkim miłosierdziu, błagamy Cię, wysłuchaj nas i zmiłuj się.

Módlmy się jeszcze za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, Świątobliwych Patriarchów prawowiernych, Najdostojniejszego metropolitę (lub Arcybiskupa, lub Biskupa) naszego N. i całą wspólnotę kapłanów. Módlmy się jeszcze za chronioną przez Boga Ojczyznę naszą, władze państwowe i całe jej wojsko.

Módlmy się jeszcze za chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i całe jej wojsko.

Módlmy się jeszcze za naszych braci: kapłanów, diakonów, zakonników i całą naszą wspólnotę w Chrystusie.

Módlmy się jeszcze o miłosierdzie, pełnię dalszego życia, pokój, zdrowie, wybawienie, opiekę, przebaczenie i odpuszczenie grzechów dla sług Bożych mieszkańców tego miasta (lub tej wioski, lub braci i sióstr tego klasztoru).

Módlmy się jeszcze za świętej pamięci Świątobliwych prawowiernych Patriarchów, fundatorów tej świątyni, (w klasztorze: tego klasztoru), oraz wszystkich tu i wszędzie spoczywających prawowiernych ojców i braci naszych.

Módlmy się jeszcze za ofiarodawców i dobroczyńców tej czcigodnej świątyni, za pracujących w niej, śpiewających i wszystkich tu obecnych oczekujących Twego wielkiego i obfitego miłosierdzia.

 

Kapłan modli się:

K. (po cichu) Panie Boże nasz, to gorliwe błaganie przyjmij od Swoich sług i zmiłuj się nad nami według wielkiego Swego miłosierdzia oraz ześlij Swoje zmiłowania na nas i na wszystkich ludzi oczekujących od Ciebie obfitego miłosierdzia.

(głośno) Albowiem ty jesteś Bogiem miłosiernym i miłującym człowieka, Tobie więc chwałę oddajemy: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

EKTENIA ZA ZMARŁYCH

W niektórych kościołach lub, gdy liturgia odprawiana jest za zmarłych, następuje tu ektenia za zmarłych.

K. Zmiłuj się nad nami, Boże, w Swoim wielkim miłosierdziu, modlimy się do Ciebie, usłysz nas i zmiłuj się.

Ch. Panie, zmiłuj się (3x).

K. Jeszcze módlmy się za spokój dusz sług Bożych zmarłych N., aby im Bóg przebaczył wszystkie grzechy, dobro-wolne i niedobrowolne.

Ch. Panie, zmiłuj się (3x).

K. Niech Bóg umieści dusze ich tam gdzie sprawiedliwi w pokoju przebywają.

Ch. Panie, zmiłuj się (3x).

K. O miłosierdzie Boże, Królestwo niebieskie i odpuszczenie ich grzechów, Chrystusa, Króla Nieśmiertelnego i Boga naszego prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

K. Do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

K. (po cichu) Boże duchów i wszelkiego ciała, Który śmierć pokonałeś, szatana unicestwiłeś i dałeś życie Swojemu światu, daj, Panie, wieczny odpoczynek zmarłym sługom Swoim N. (lub słudze Swemu N.), w miejscu światłości, w miejscu ochłody, w miejscu odpoczynku, gdzie nie ma bólu, smutku i łez. Przebacz im (jemu, jej) wszystkie grzechy popełnione słowem, czynem i myślą, bo jesteś dobry i miłujący człowieka. Nie ma bowiem człowieka, któryby żyjąc, nie zgrzeszył: jedynie Ty jesteś bez grzechu, sprawiedliwość Twoja – sprawiedliwością na wieki i słowo Twoje – prawdą.

(głośno) Albowiem Ty jesteś zmartwychwstaniem, życiem i pokojem sług Swoich N., Chryste Boże nasz, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, oddajemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

MODLITWY ZA KATECHUMENÓW

Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: Panie, zmiłuj się.

D. Katechumeni, módlcie się do Pana.

Wierni, módlmy się za katechumenów, aby Bóg okazał im Swoje miłosierdzie.

Aby oświecił ich słowem prawdy.

Aby objawił im Ewangelię sprawiedliwości.

Aby ich zjednoczył ze świętym, powszechnym i apostolskim Kościołem.

Zbaw, zmiłuj się, weź w opiekę i ochraniaj ich, Boże, Swoją łaską.

Katechumeni, głowy swe przed Panem pochylcie.

Ch. Tobie, Panie.

 

Kapłan modli się:

K. (po cichu) Panie Boże nasz, Który mieszkasz na wysokościach i dostrzegasz nisko istniejące stworzenia; Który zesłałeś rodzajowi ludzkiemu Zbawienie, Jednorodzonego Syna Swego i Boga, Pana naszego Jezusa Chrystusa, wejrzyj na sługi Swoje katechumenów, którzy przed Tobą pochylili głowy i w stosownym czasie ze Swojej dobroci daj im dostąpić kąpieli odrodzenia, odpuszczenia grzechów i szaty nieśmiertelności. Przyłącz ich do Swojego świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła. Zalicz ich do wybranej Swojej trzody.

(głośno) Aby i oni z nami uwielbiali najczcigodniejsze i najwspanialsze imię Twoje, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

ODESŁANIE KATECHUMENÓW

D. Ktokolwiek jest z katechumenów, niech wyjdzie. Katechumeni, wyjdźcie. Żaden z katechumenów.

Dalszymi słowami tej aklamacji Diakon rozpoczyna Liturgię Wiernych.

 

LITURGIA WIERNYCH

I. Modlitwy za wiernych

 

PIERWSZA MODLITWA ZA WIERNYCH

D. Wszyscy zaś wierni nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Ch. Panie, zmiłuj się.

K. Oto mądrość.

Kapłan odmawia modlitwę.

K. Dziękujemy Ci, Panie Boże Mocy, że zechciałeś łaskawie, żebyśmy i tym razem stanęli przed Twym świętym Ołtarzem i padli na twarz przed Twym miłosierdziem z prośbą o przebaczenie naszych grzechów i nieświadomych błędów ludu.

Przyjmij, Boże, naszą modlitwę. Spraw, byśmy z Twojej łaskawości mogli zanosić do Ciebie modły i błagania oraz niekrwawe ofiary za cały Twój lud. I nas, których przeznaczyłeś do tego Twojego posługiwania, uczyń zdolnymi mocą Ducha Świętego, nienagannie i bezbłędnie, w każdym czasie i miejscu, wzywać Ciebie ze świadomością czystego sumienia, abyś, wysłuchując nas, był dla nas miłosierny w Swej wielkiej dobroci.

K. Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

DRUGA MODLITWA ZA WIERNYCH

D. Nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

Jeśli Kapłanowi w czasie sprawowania liturgii nie towarzyszy Diakon, poniższy fragment opuszcza się:

D. O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.

O pokój dla całego świata, o pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.

Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą przychodzą do niego, do Pana módlmy się.

O uwolnienie nas od wszelkiego ucisku, gniewu Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.

Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską

Oto mądrość.

 

Kapłan odmawia modlitwę:

K. Ponownie i po wielekroć padamy na twarz przed Tobą i prosimy Cię, dobry i miłujący człowieka Boże, abyś wejrzał na nasze prośby, oczyścił nasze dusze i ciała z wszelkiego zła fizycznego i moralnego i pozwolił nam stanąć bez zarzutu i bez obawy potępienia przy Twym świętym Ołtarzu. Daj, Boże, także i modlącym się z nami, w miarę postępu w latach, również rozwój wiary i zrozumienia duchowego. Dozwól, by służyli Ci zawsze z bojaźnią i miłością, przyjęli bez narażenia się na winę i bez obawy potępienia Twoje Święte Tajemnice i z łaskawości Twojej osiągnęli Twe niebieskie Królestwo.

Abyśmy pod Twoim panowaniem zawsze bezpieczni oddawali chwałę Tobie: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

II. Przeniesienie darów ofiarnych

(Wielkie Wejście)

 

HYMN CHERUBINÓW

Diakon przez południowe Wrota wchodzi do Sanktuarium. Otwiera Święte Wrota. W czasie śpiewania Hymnu Cherubinów okadza Ołtarz, Sanktuarium, ikony, kapłana i ludzi. Czyniąc to, odmawia psalm 50 i pokutne Tropariony

Ch. Będąc w niepojęty sposób ikoną Cherubinów i życiodajnej Trójcy śpiewając po trzykroć święty hymn, oddalmy teraz wszystkie troski doczesnego życia.

 

MODLITWA KAPŁANA

K. Nikt nie jest godny przychodzić, ani przybliżać się do Ciebie, ani składać Tobie w ofierze Liturgii, Królu chwały, kto jest związany cielesnymi pożądaniami i rozkoszami. Służenie bowiem Tobie jest rzeczą wielką i napełniającą lękiem nawet same Moce niebieskie.

Jednakże Ty w Swojej niewypowiedzianej i niezmiernej miłości do człowieka bez żadnej zmiany i przekształceń stałeś się człowiekiem i zostałeś naszym Arcykapłanem. I jako Pan wszechrzeczy powierzyłeś nam świętą czynność spełniania tej liturgicznej i bezkrwawej Ofiary. Ty, bowiem Sam, Panie i Boże nasz, panujesz nad wszystkim, co jest w niebie i na ziemi, zasiadasz na tronie podtrzymywanym przez Cherubinów, Pan Serafinów i Król Izraela, jedynie Święty i odpoczywający w Miejscu Świętym.

Dlatego Ciebie, jedynie dobrego i skłonnego do wysłuchania, usilnie proszę: wejrzyj na mnie grzesznego i nieużytecznego Swego sługę i oczyść moją duszę i serce od uczynków sumienia nieprawego i mocą Ducha Świętego uczyń zdolnym mnie, mającego na sobie łaskę kapłaństwa, stanąć przed Twoim tu świętym Ołtarzem i konsekrować święte i nieskalane Twoje Ciało i czcigodną Krew.

Zbliżając się do Ciebie z pochyloną głową, proszę Cię: nie odwracaj oblicza Swego ode mnie i nie wyłączaj mnie z liczby Swych dzieci, lecz zechciej łaskawie, żebym ja, grzeszny i niegodny Twój sługa, złożył Ci te Dary.

Albowiem Ty jesteś składającym i składanym, przyjmującym i rozdawanym, Chryste Boże nasz, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, oddajemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

 

Kapłan z Diakonem odmawiają hymn Cherubinów, czyniąc trzy pokłony.

K. Będąc w niepojęty sposób ikoną Cherubinów i życiodajnej Trójcy śpiewając po trzykroć święty hymn, oddalmy teraz wszystkie troski doczesnego życia.

D. Aby urządzić przyjęcie Królowi wszechświata przychodzącemu w otoczeniu niewidzialnych zastępów anielskich. Alleluja, alleluja, alleluja     

 

Potem całują Ołtarz, pozdrawiają wiernych, robiąc w ich stronę skłon głową, i idą do Żertwiennika. Stojąc przed Żertwiennikiem, Kapłan okadza Dary, modląc się po cichu:

K. Boże, oczyść mnie grzesznego (3x).              

 

Potem Diakon zwraca się do Kapłana, by wziął Welon z Darów.

D. Podnieś, ojcze.

 

Kapłan bierze Welon i kładzie na ramię Diakona.

K. Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana. 

 

PROCESJA

Kapłan bierze Diskos i daje Diakonowi, który na palcu prawej ręki trzyma również kadzielnicę. Sam zaś bierze kielich i obaj wychodzą północnymi Drzwiami poprzedzani przez ministrantów niosących świece i stają przed Świętymi Wrotami zwróceni do ludzi.

D. Jego Świątobliwość Ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, wielce błogosławionego N., Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa danej eparchii), cały stan kapłański, diakoński i zakonny, niech wspomni Pan Bóg w Swoim Królestwie, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

K. Chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i wojsko niech wspomni Pan...

D. Założycieli, dobroczyńców i parafian tej świątyni niech wspomni...

K. Was i wszystkich chrześcijan niech wspomni...

 

Chór kończy hymn Cherubinów.

Ch. Amen. Aby urządzić przyjęcie Królowi wszechświata przychodzącemu w otoczeniu niewidzialnych zastępów anielskich. Alleluja, alleluja, alleluja.

 

Pierwszy wchodzi Diakon i, stojąc po prawej stronie, zwraca się do wchodzącego Kapłana.

D. Niech Pan wspomni twoje kapłaństwo w Królestwie Swoim.

 

Kapłan stawia Kielich na Ołtarzu i przyjmuje od Diakona diskos.

K. Niech Pan wspomni twój diakonat w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Pobożny Józef zdjął z krzyża przeczyste Twoje Ciało, namaścił wonnościami, owinął czystym całunem i złożył w nowym grobie.

W grobie ciałem, w otchłani zaś duszą, jako Bóg, w raju z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym byłeś, Chryste, wszystko wypełniający i nieogarnięty.

Piękniejszym od raju i naprawdę jaśniejszym od pałacu królewskiego pokazał się dla nas, Chryste, Twój życiodajny grób, źródło naszego zmartwychwstania.

 

Kapłan okadza duży Welon i okrywa nim Dary.

K. Pobożny Józef zdjął z krzyża przeczyste Twoje Ciało, namaścił wonnościami, owinął czystym całunem i złożył w nowym grobie.

 

Kapłan okadza Dary.

K. Panie, okaż Syjonowi łaskę w Swej dobroci, aby zostały odbudowane mury Jeruzalem, wówczas przyjmiesz ofiary prawe, dary i całopalenia, wówczas będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

 

Kapłan oddaje Kadzielnicę i zwraca się do Diakona.

K. Wspomnij mnie, bracie i współofiarniku.

D. Niech Pan wspomni twoje kapłaństwo w Królestwie Swoim. Pomódl się za mnie, ojcze święty.

K. Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego cię osłoni.

D. Tenże Duch towarzyszyć nam będzie przez wszystkie dni naszego życia. Wspomnij mnie, ojcze święty.

K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.            

 

III. Obrzędy ofiarowania

 

EKTENIA BŁAGALNA

Diakon idzie przed Wrota.

D. Spełniajmy modlitwę naszą do Pana.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Za te drogocenne Dary tu złożone, do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą do niego wchodzą, do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. O uwolnienie nas od wszelkiego ucisku, gniewu Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. O cały ten dzień, aby był doskonały, święty, spokojny i bez grzechu, Pana prośmy

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O anioła pokoju, wiernego przewodnika, stróża naszych dusz i ciał, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O odpuszczenie i przebaczenie naszych grzechów i przewinień, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O wszystko, co dobre i pożyteczne dla dusz naszych i o pokój dla świata, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O dopełnienie pozostałych dni naszego życia w pokoju i w duchu stałego nawrócenia, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O śmierć naszą chrześcijańską, bezbolesną, pełną powagi, spokojną oraz o przychylny wyrok na strasznym sądzie Chrystusa, Pana prośmy             

Ch. Daj nam, o Panie.

 

D. Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Jezusowi Chrystusowi, naszemu Bogu

Ch. Tobie, o Panie.        

 

MODLITWA NA PRZYSTĄPIENIE DO OŁTARZA

K. (po cichu) Panie Boże wszechmogący, jedynie Święty, który przyjmujesz ofiarę chwały od tych, którzy wzywają Cię całym sercem, przyjmij modlitwę od nas grzesznych i pozwól nam zbliżyć się do Twego świętego Ołtarza. Uczyń nas zdolnymi składać Tobie dary i ofiary duchowe za grzechy nasze i nieświadome błędy ludu. Daj nam w Swej dobroci cieszyć się Twoją życzliwością, żeby nasza ofiara była Ci przyjemna i żeby dobry Duch Twojej łaski zamieszkał w nas i zstąpił na te Dary tu przygotowane oraz na wszystkich Twoich ludzi.

(głośno) Przez miłosierdzie Twojego Jednorodzonego Syna, z którym błogosławiony jesteś wraz z Najświętszym, dobrym i życiodajnym Twoim Duchem, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

IV. Pocałunek pokoju

 

Kapłan błogosławi ludzi

K. Pokój + wszystkim.

Ch. I z duchem twoim.

 

Z podniesionymi rękoma.

D. Umiłujmy się wzajemnie, abyśmy jednomyślnie wyznali:

Ch. Ojca i Syna i Świętego Ducha, Trójcę współistotną i niepodzielną.

 

Kapłan czyni trzy pokłony i całuje Diskos, Kielich i Ołtarz.

K. Umiłuję Cię, Panie, mocy moja, Pan twierdzą moją, ucieczką moją i wybawcą moim.

 

Koncelebransi (jeśli są) wymieniają pocałunek pokoju.

K. Chrystus jest pośród nas.

W. I jest i będzie.

 

V. Wyznanie wiary

 

Otwiera się Wrota.

D. Drzwi! Drzwi! W mądrości bądźmy uważni!

Ch. Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.              I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, Który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, przez Którego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas pod Poncjuszem Piłatem; został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał trzeciego dnia jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych: a Królestwu Jego nie będzie końca.         

Dodatek „i Syna” opuszcza się w większości Kościołów bizantyjskich i nie jest tam obowiązujący.

I w Ducha Świętego Pana i Ożywiciela, Który od Ojca pochodzi, Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; Który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych, i życia wiecznego w przyszłym świecie, amen.  

 

VI. Anafora

 

DIALOG WSTĘPNY

D. Stańmy godnie, stańmy z bojaźnią! Bądźmy uważni, aby zanieść w pokoju świętą Modlitwę Eucharystyczną.    

Diakon powraca do Sanktuarium.

Ch. Miłosierny dar pokoju, ofiarę chwały.

Kapłan odwraca się do ludzi i błogosławi.

K. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa i miłość Boga i Ojca i zjednoczenie z Duchem Świętym niech będą z wami wszystkimi.

Ch. I z duchem twoim.

Kapłan zwrócony na Wschód podnosi w górę ręce

K. W górę serca.

Ch. Wznosimy je do Pana.

K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.

Ch. Godne to i sprawiedliwe [kłaniać się Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, Trójcy współistotnej i niepodzielnej].               

 

PREFACJA

Kapłan modli się po cichu.

K. Godne to i sprawiedliwe Ciebie opiewać, Ciebie błogosławić, Ciebie wychwalać, Tobie dzięki składać i oddawać Ci hołd na każdym miejscu Twego panowania.

Albowiem Ty jesteś Bogiem niewypowiedzianym, niezgłębionym dla umysłu, niewidzialnym, nieosiągalnym, zawsze istniejącym, będącym harmonijną tożsamą Sobie jednością[1]. Ty i Twój Jednorodzony Syn i Duch Twój Święty. Ty z niczego doprowadziłeś nas do istnienia. A kiedy upadliśmy, znowu nas podniosłeś i nie przestajesz działać, abyśmy osiągnęli niebo i Twoje przyszłe Królestwo. Za to wszystko dzięki składamy Tobie i Twojemu Jednorodzonemu Synowi i Duchowi Twojemu Świętemu; za wszystkie dobrodziejstwa, którymi nas obdarzyłeś: te, o których wiemy i te, o których nie wiemy, ukazane nam i przed nami ukryte.

Dzięki Ci składamy i za tę Liturgię, którą z rąk naszych łaskawie przyjmujesz, chociaż stoją przed Tobą tysiące archaniołów i ogromna liczba aniołów, Cherubinów i Serafinów, sześcioskrzydłych i wielookich, unoszących się i uskrzydlonych, którzy...           

Kapłan lub Diakon Gwiazdą czyni znak krzyża nad Diskosem, całuje ją i odkłada na bok.

...zwycięską pieśń śpiewają, wołają, wykrzykują i mówią:     

 

HYMN ANIELSKI

Ch. Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów; pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokościach. Błogosławiony, który [wciąż] przychodzi w imię Pańskie. Hosanna na wysokościach.          

 

WSPOMNIENIE OSTATNIEJ WIECZERZY

K. Z tymi błogosławionymi Mocami i my, Panie miłujący człowieka, wołamy i głosimy: Ty jesteś święty i najświętszy. Ty i Twój Jednorodzony Syn i Duch Twój Święty. Ty jesteś Święty i najświętszy i wspaniała jest chwała Twoja. Ty tak umiłowałeś ten świat, że Syna Swojego Jednorodzonego dałeś, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. On przyszedłszy na świat i wypełniwszy cały plan Twojej Opatrzności o naszym zbawieniu, w tę noc, w którą był wydany, a raczej Sam Siebie wydał za życie świata, wziął chleb w Swoje święte, przeczyste i nieskalane ręce i dzięki Tobie składając, pobłogosławił, uświęcił, połamał i podał Swoim świętym uczniom i apostołom, mówiąc:             

 

SŁOWA USTANOWIENIA

Kapłan wskazuje ręką na Diskos.

K. BIERZCIE I JEDZCIE, TO JEST CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS JEST ŁAMANE NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.

Ch. Amen.          

Kapłan wskazuje ręką na Kielich.

K. Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc:

K. PIJCIE Z NIEGO WSZYSCY, TO JEST KREW MOJA NOWEGO PRZYMIERZA, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU JEST PRZELEWANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.

Ch. Amen.

 

ANAMNEZA

K. Wspominając więc to zbawcze polecenie oraz wszystko, co się dla nas dokonało: Krzyż, Grób, po trzech dniach Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, zasiadanie po prawicy Ojca oraz powtórne i chwalebne przyjście,

Kapłan lub Diakon przekłada ręce w formie krzyża, podnosi Diskos i Kielich, czyniąc znak krzyża.

K. to, co Twoje, z Twoich darów, Tobie ofiarujemy ze wszystkim i za wszystko.

Ch. Tobie śpiewamy, Ciebie błogosławimy, Tobie, Panie, dzięki składamy, Ciebie błagamy, Boże nasz.

 

EPIKLEZA

K. Składając Ci jeszcze to rozumne i bezkrwawe uwielbienie, prosimy, modlimy się i zbliżamy z błaganiem: ześlij Ducha Swoje go Świętego na nas i na te złożone dary

Panie, który o trzeciej godzinie zesłałeś na apostołów Najświętszego Twego Ducha, nie odbieraj nam Go, o Dobry, lecz odnów nas modlących się do Ciebie (pokłon).

D. Serce czyste stwórz we mnie, Boże, i ducha prawego odnów w mym sercu (pokłon).

K. Panie, który o trzeciej godzinie...

D. Nie odrzucaj mnie od Swego oblicza i Ducha Swojego Świętego nie odbieraj mi.

K. Panie, który o trzeciej godzinie...     

Diakon pochyla głowę i pokazuje Orarionem na św. Chleb.

D. Pobłogosław, ojcze, święty Chleb.

K. I uczyń ten Chleb + czcigodnym Ciałem Twego Namaszczonego

Diakon pokazuje na Kielich.

D. Amen. Pobłogosław, ojcze, święty Kielich.

K. A co w Kielichu tym + czcigodną Krwią Twego Namaszczonego.

D. Amen. Pobłogosław, ojcze, Chleb i Kielich.

K. Przemieniwszy mocą + Twojego Świętego Ducha.

D. Amen, amen, amen.

Wszyscy czynią pokłon do ziemi. Diakon pochyla głowę przed Kapłanem.

D. Wspomnij, ojcze święty, mnie grzesznego.

K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.

K. Spraw, aby te Dary przyniosły przyjmującym je czujność duszy, odpuszczenie grzechów, zjednoczenie z Duchem Świętym, osiągnięcie Królestwa niebieskiego i większą ufność w Tobie, a nie sąd lub potępienie.

 

MODLITWY WSTAWIENNICZE

K. Składamy Ci jeszcze to rozumne uwielbienie [jako dziękczynienie] za tych, którzy z wiarą odeszli: praojców, ojców, patriarchów, proroków, apostołów, kaznodziejów, ewangelistów, męczenników, wyznawców i ascetów oraz każdego sprawiedliwego dojrzałego w wierze.

Kapłan okadza Dary.

K. A nade wszystko za przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną Panią naszą, Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję.

 

HYMN DO BOGURODZICY

Na święta Pańskie i Maryjne oraz przez ich oktawę zamiast tego śpiewa się Irmos własny.

Ch. Prawdziwie godne to i sprawiedliwe wysławiać Ciebie, Bogurodzico, zawsze chwalebną i nieskalaną i Matkę naszego Boga.

Czcigodniejszą od Cherubinów i nieporównanie sławniejszą od Serafinów, któraś w dziewictwie Boga Słowo zrodziła, Ciebie, prawdziwie Bogurodzicę, uwielbiamy.          

 

CIĄG DALSZY MODLITW WSTAWIENNICZYCH

K. Za św. Jana, proroka, poprzednika i Chrzciciela; świętych, chwalebnych i czcigodnych apostołów; świętego N., którego wspomnienie dziś obchodzimy i za wszystkich Twoich świętych; dzięki ich błaganiom otocz nas, (lub N.) Boże, Swą opieką.

Pamiętaj także, Panie, o wszystkich, którzy w nadziei zmartwychwstania odeszli od nas do życia wiecznego.

Kapłan wymienia imiona zmarłych.

K. I daj im odpoczynek tam, gdzie roztacza opiekę światłość Twojego Oblicza.

Pamiętaj jeszcze, Panie, prosimy Cię, o całym prawowiernym episkopacie wiernie głoszącym orędzie Twojej prawdy, o wszystkich kapłanach, diakonach w Chrystusie i całym pozostałym duchowieństwie.

Składamy Ci jeszcze to rozumne uwielbienie za całą ludzkość, za święty, powszechny i apostolski Kościół oraz za wszystkich, którzy żyją w czystości i niewinności.

Za chronioną przez Boga Ojczyznę naszą, władze państwowe i całe jej wojsko. Pozwól im, Panie, rządzić w pokoju. Podsuwaj im do serc pokojowe i dobre myśli o Kościele Twoim świętym i o całym narodzie, abyśmy i my w pokoju, jakim oni się cieszą, wiedli życie spokojne i niezamącone w pełni pobożności i uczciwości.

(głośno) Przede wszystkim pamiętaj, Panie, o Jego Świątobliwości ojcu naszym i Arcykapłanie Powszechnym N., Papieżu Rzymskim, Świątobliwych Patriarchach prawowiernych, i wielce błogosławionym Metropolicie (lub Arcybiskupie, lub Biskupie) naszym N.. Daj, aby oni we wszystkich Twoich Kościołach żyli w pokoju, bezpieczeństwie, poważaniu, zdrowiu i przez długie lata wiernie głosili orędzie Twojej prawdy.

Ch. I wszystkich i wszystko.

K. (po cichu) Pamiętaj, Panie, o tym klasztorze (o tej wsi lub o tym mieście), w której (-ym) mieszkamy. O wszystkich miastach i wioskach i wiernych tam mieszkających.

Pamiętaj, Panie, o podróżujących po ziemi, morzu i w powietrzu, o chorych, cierpiących, uwięzionych i o ocaleniu ich.

Pamiętaj, Panie, o ofiarodawcach i dobroczyńcach Twoich świętych Kościołów oraz o tych, którzy opiekują się ubogimi, i na nas wszystkich ześlij swe zmiłowania.

(głośno) I pozwól nam, abyśmy jednym głosem i jednym sercem wychwalali i wysławiali najwspanialsze i najwznioślejsze imię Twoje: Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.          

 

ZAKOŃCZENIE ANAFORY

Kapłan kończy Anaforę, błogosławiąc ludzi.

K. A miłosierdzie wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa niech będzie + z wami wszystkimi.

Ch. I z duchem twoim.

 

VII. Przygotowanie do komunii

 

EKTENIA BŁAGALNA

Diakon, otrzymawszy błogosławieństwo Kapłana, wychodzi przed Wrota.

D. Wszystkich świętych wspomniawszy, nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Za te najdroższe złożone i konsekrowane Dary, do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Aby miłujący człowieka Bóg przyjął je na Swój święty ponadniebiański i myślowy ołtarz, na wdzięczną wonność duchową, i zesłał nam nawzajem Swą łaskę i dar Ducha Świętego, do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. O uwolnienie nas od wszelkiego ucisku, gniewu Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. O cały ten dzień, aby był doskonały, święty, spokojny i bez grzechu, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O anioła pokoju, wiernego przewodnika, stróża dusz i ciał naszych, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O przebaczenie i odpuszczenie grze-chów i przewinień naszych, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O wszystko, co jest dobre i pożyteczne dla dusz naszych i o pokój dla świata, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O dopełnienie pozostałych dni naszego życia w pokoju i w duchu stałego nawrócenia, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O śmierć naszą chrześcijańską, bezbolesną, pełną powagi, spokojną oraz o przychylny wyrok na strasznym sądzie Chrystusowym, Pana prośmy.

Ch. Daj nam, o Panie.

D. O jedność w wierze i zjednoczenie z Duchem Świętym prosząc, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Jezusowi Chrystusowi, naszemu Bogu.

Ch. Tobie, o Panie.

K. (po cichu) Tobie oddajemy całe nasze życie i całą naszą nadzieję, Władco miłujący człowieka, i prosimy, modlimy się i zbliżamy z błaganiem: zechciej sprawić łaskawie, abyśmy Twoje napełniające bojaźnią Tajemnice tego duchowego i świętego Stołu przyjęli z czystym sumieniem na odpuszczenie grzechów, na darowanie uchybień, na zjednoczenie z Duchem Świętym, na otrzymanie Królestwa niebieskiego, na większą ufność w Tobie, a nie na sąd lub potępienie.

 

MODLITWA PAŃSKA

K. (głośno) I pozwól nam łaskawie z ufnością i bez obawy potępienia nazywać Ojcem Ciebie, niebieskiego Boga, i mówić:

Ch. Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

K. Albowiem Twoje jest Królestwo, potęga i chwała Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

POZOSTAŁE MODLITWY

K. Pokój + wszystkim.

Ch. I z duchem twoim.

D. Pochylcie głowy wasze przed Panem.

Ch. Przed Tobą, Panie.

K. (po cichu) Dziękujemy Ci, Królu niewidzialny, który niezmierzoną Swą mocą wszystko stworzyłeś i w ogromie Swego miłosierdzia z niebytu wszystko doprowadziłeś do istnienia. Ty Sam, Panie, wejrzyj z nieba na tych, którzy skłonili przed Tobą głowy, albowiem skłonili je nie przed ciałem i krwią, lecz przed Tobą, Bogiem napełniającym bojaźnią. Ty przeto, Panie, sprawy obecnego naszego życia pokieruj na naszą korzyść według potrzeb każdego: z żeglującymi współżegluj, z podróżującymi współpodróżuj, uzdrów chorych, Lekarzu dusz i ciał.

(głośno) Z łaski, miłosierdzia i miłości ku człowiekowi Jednorodzonego Syna Twego, z którym błogosławiony jesteś wraz z Najświętszym, dobrym i życiodajnym Twoim Duchem, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

K. (po cichu) Zwróć na nas pilną uwagę, Panie Jezu Chryste, Boże nasz, ze Swej świętej siedziby i tronu chwały Twojego Królestwa, i przybądź, aby nas uświęcić. Ty, Który przebywasz w niebie ze Swym Ojcem, i Który tu jesteś z nami w niewidzialny sposób, zechciej łaskawie Swą przemożną ręką podać nam Twe Najczystsze Ciało i Twoją Najdroższą Krew, a przez nas wszystkim ludziom.

 

Podczas tej modlitwy Diakon opasuje się Orarionem w kształcie krzyża. Koncelebransi robią trzy pokłony.

KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).

 

VIII. Komunia święta

 

OBRZĘDY WSTĘPNE

D. Bądźmy uważni!

Kapłan podnosi Baranka. Diakon wchodzi do Sanktuarium przez południowe Drzwi i staje po prawej stronie kapłana. Zaciąga się zasłonę w Świętych Wrotach.

K. Święte dla świętych.

Ch. Jeden jest Święty, jeden jest Pan, Jezus Chrystus, na chwałę Boga Ojca, amen.

Chór śpiewa werset na Komunię.

D. Połam święty Chleb, ojcze.

Kapłan łamie Baranka na cztery części i kładzie je na Dyskosie w kształcie krzyża.

K. Łamany jest i rozdzielany Baranek Boży; łamany, lecz nie rozdzielany, zawsze spożywany i nigdy nie spożyty, a spożywających uświęcający.

Diakon ukazuje Orarionem Kielich.

D. Wypełnij, ojcze, święty Kielich

Kapłan cząsteczką z literami IC czyni znak krzyża nad Kielichem i opuszcza ją do Kielicha.

K. Pełnia wiary + w Duchu Świętym.

D. Amen.

Diakon bierze do ręki naczynie z wrzątkiem, prosi kapłana o błogosławieństwo i wlewa odpowiednią ilość do Kielicha, czyniąc znak krzyża, oddaje wrzątek i staje w małym oddaleniu.

D. Błogosław, ojcze, wrzątek.

K. Błogosławiona + wielka żarliwość Twoich świętych w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

D. Żarliwa wiara + pełna Ducha Świętego, amen.

 

KOMUNIA KONCELEBRANSÓW

Kapłan woła Diakona, który podchodzi, kłania się pobożnie, prosząc o wybaczenie i od Kapłana przyjmuje na prawą rękę Święty Chleb, całując rękę Kapłana, odchodzi na tył Ołtarza. Potem Kapłan bierze cząsteczkę Chleba, wymawiając podobną formułę.

K. Diakonie, zbliż się.

D. Podaj mi, ojcze, czcigodne i Święte Ciało Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa.

K. Diakonowi N. podaje się czcigodne, święte i przeczyste Ciało Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów jego i na życie wieczne.

K. Mnie, kapłanowi N., zostaje podane czcigodne i najświętsze Ciało Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów moich i na życie wieczne, amen.

 

Kapłan i Diakon pochyleni odmawiają modlitwy przed Komunią świętą.

KD. Wierzę, Panie, i wyznaję, że naprawdę „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”, Który przyszedł na świat zbawić grzeszników, z których pierwszy jestem ja.

Wierzę jeszcze, że to właśnie jest przeczyste Twoje Ciało i to właśnie jest najdroższa Twoja Krew.

Błagam, zatem Ciebie: zmiłuj się nade mną i odpuść mi grzechy dobrowolne i niedobrowolne, które popełniłem słowem lub uczynkiem, z wiedzą i bez wiedzy; spraw łaskawie, żebym bez obawy potępienia przyjął przenajświętsze Twoje Tajemnice, na odpuszczenie grzechów i życie wieczne, amen

Przyjmij mnie dzisiaj, Panie, za uczestnika Twojej mistycznej Wieczerzy, bo nie wyjawię Tajemnicy Twoim wrogom, ani też nie dam Tobie pocałunku jak Judasz, ale jak łotr wyznaję Cię i wołam: wspomnij na mnie, Panie, w Królestwie Swoim.

Niech przyjęcie Twoich świętych Tajemnic nie będzie dla mnie przyczyną sądu lub potępienia, ale uzdrowieniem duszy i ciała.

I spożywają Chleb leżący na dłoni. Potem kapłan czyni jeden pokłon, bierze obu rękoma Kielich wraz z puryfikaterzem i trzykrotnie pije Najświętszą Krew, całuje Kielich i ociera sobie usta trzymanym w ręku płótnem.

 

K. Ja, sługa Boży, kapłan N. przyjmuję najdroższą i świętą Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów moich i na życie wieczne, amen.

Co dotknęło ust moich i nieprawości moje zgładzi i zupełnie oczyści mnie z grzechów.

Kapłan przywołuje Diakona.

K. Diakonie, zbliż się.

Diakon podchodzi do Kapłana.

D. Oto przychodzę do nieśmiertelnego Króla i Boga naszego. Podaj mi, Ojcze, najdroższą i świętą Krew Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa.

Diakon pije trzykrotnie z kielicha trzymanego przez Kapłana i całuje kielich.

K. Przyjmuje sługa Boży, diakon N. najdroższą i świętą Krew Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa na odpuszczenie swoich grzechów i na życie wieczne.

Co dotknęło ust twoich i nieprawości twoje zgładzi i zupełnie oczyści Cię z grzechów.

 

KOMUNIA WIERNYCH

Jeżeli są ludzie do Komunii św., Kapłan rozdrabnia pozostałe dwie części, HI i KA, Baranka, a Diakon wkłada je do Kielicha i pokrywa go małym Welonem. Na Diskos kładzie gwiazdę i pozostałe Welony. Otwiera Wrota. Robi jeden pokłon, przyjmuje pobożnie od Kapłana Kielich i we Wrotach ukazuje go ludziom, lekko unosząc do góry.

D. Z bojaźnią Bożą, wiarą i miłością przystąpcie.

Ch. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Oto Pan i Bóg nam się ukazał.

Wierni odmawiają modlitwy przed Komunią św. Kapłan zwrócony do nich trzyma w ręku uniesiony nieco Kielich. Ludzie, podchodząc jeden za drugim ze skrzyżowanymi na piersiach rękami, podają swoje imię, a przyjąwszy Dary, całują stopkę Kielicha.

K. Sługa Boży N. przyjmuje najdroższe i święte Ciało i Krew Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów swoich i na życie wieczne, amen.

Po skończeniu rozdzielania Kapłan stawia Kielich na Ołtarzu, a diakon gąbką wsypuje z dyskosu do Kielicha pozostałe tam cząsteczki.

D. Skoro poznaliśmy Zmartwychwstanie Chrystusa, pokłońmy się Świętemu Panu Jezusowi, jedynie bezgrzesznemu. Krzyżowi Twemu kłaniamy się, Chryste, i święte zmartwychwstanie Twoje opiewamy i sławimy. Ty bowiem jesteś naszym Bogiem, oprócz Ciebie nie zna-my innego, wielbimy Twoje imię. Przyjdźcie wszyscy wierni, pokłońmy się świętemu zmartwychwstaniu Chrystusa, oto bowiem przyszła przez krzyż radość dla całego świata. Chwaląc zawsze Pana, opiewamy Jego zmartwychwstanie, bo, dając się ukrzyżować, śmiercią zwyciężył śmierć.

Rozjaśnij się, rozjaśnij się nowa Jerozolimo! Bo chwała Pańska w tobie powstała. Tańcz i wyskakuj, Syjonie, a Ty, o święta Bogurodzico, raduj się ze zmartwychwstania Twego Syna.

O Pascho wielka, o najświętsza, Chryste, Mądrości Boża, i Słowo Boga i Mocy! Daj nam, abyśmy głębiej uczestniczyli w nie zachodzącym dniu Twego Królestwa.

Panie, za przyczyną modlitw Swoich świętych zmyj w Swej Najdroższej Krwi grzechy tych, których tu wspominamy.

 

Kapłan błogosławi ludzi ręką.

K. Zbaw, Boże, + lud Swój i błogosław Swoje dziedzictwo.

Ch. Widzieliśmy światłość prawdziwą, przyjęliśmy Ducha niebieskiego, znaleźliśmy wiarę prawdziwą, przeto kłaniamy się Trójcy niepodzielnej, ona bowiem nas zbawiła.

K. (po cichu) Wstąpiłeś na niebiosa, Boże, i po całej ziemi chwała Twoja (3x).

 

WYNIESIENIE ŚWIĘTYCH DARÓW

Kapłan tymczasem okadza Dary trzykrotnie, robi pokłon, bierze w obie ręce kielich, udziela błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem i odnosi kielich na Żertwiennik.

K. (po cichu) Błogosławiony Bóg nasz

(głośno) w każdym czasie, teraz i zawsze + i na wieki wieków.

Ch. Amen. Niech się napełnią nasze usta chwałą Twoją, Panie, opiewaniem Twego majestatu, ponieważ pozwoliłeś nam łaskawie przyjąć święte Twoje, nieśmiertelne i życiodajne Tajemnice. Zachowaj nas w swoim uświęceniu, rozważających cały dzień łaskę Twego usprawiedliwienia. Alleluja, alleluja, alleluja              

 

DZIĘKCZYNIENIE

Diakon wróciwszy przed Wrota śpiewa litanię dziękczynną.

D. Wstańmy! Przyjąwszy Boże, święte, przeczyste, nieśmiertelne, niebiańskie, życiodajne, napełniające drżeniem Tajemnice Chrystusa, godnie dziękujmy Panu.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Ch. Panie, zmiłuj się.

D. Poprosiwszy, aby dał nam przeżyć ten dzień jak najlepiej, w świętości, pokoju i bez grzechu, sami siebie, naszych bliźnich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu oddajmy.

Ch. Tobie, o Panie.

 

Kapłan przed ołtarzem zwijając Antymins, odmawia modlitwę dziękczynienia.

K. (cicho) Dziękujemy Ci, miłujący człowieka Panie, dobroczyńco naszych dusz, że i w tym dniu z Twojej dobroci dostąpiliśmy łaski przyjęcia niebieskich i nieśmiertelnych Tajemnic. Uczyń nasze drogi prostymi, utwierdź nas wszystkich w Swej bojaźni, strzeż naszego życia, wzmocnij nasze stopy przez wstawiennictwo i modlitwy pełnej chwały Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi i wszystkich Twoich świętych.

(głośno) Bo Ty jesteś naszym uświęceniem i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu, i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.          

 

IX. Zakończenie

 

K. Idźmy w pokoju.

Ch. W imię Pańskie.

D. Do Pana módlmy się.

Ch. Panie, zmiłuj się.

Kapłan schodzi na dół przed ambonę i modli się. W czasie odmawiania tej modlitwy Diakon stoi przed ikoną Chrystusa z pochyloną głową, trzymając Orarion.

K. Panie, który błogosławisz tym, którzy Cię wychwalają i uświęcasz tych, którzy Ci zaufali, zbaw Swój lud i błogosław Swoje dziedzictwo. Strzeż całości Swojego Kościoła i uświęć tych, którzy umiłowali piękno Twego Domu. Swoją Boską mocą obdarz ich nawzajem chwałą i nie opuszczaj nas, którzy pokładamy w Tobie nadzieję. Obdarz pokojem Swój świat, Swoje Kościoły, kapłanów, Ojczyznę, władze państwowe i cały Swój lud. Albowiem każde dobro, jakie otrzymujemy i wszelki dar doskonały zstępują z góry od Boga, Stwórcy świateł niebieskich. I Tobie oddajemy chwałę, dziękczynienie i uwielbienie: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Kapłan wraca przed Święte Wrota, odmawiając modlitwę na spożycie Darów.

K. (po cichu) Chryste Boże, Wypełnienie Prawa i Proroków, który wypełniłeś cały Ojcowski plan zbawienia, napełnij radością i weselem nasze serca, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Ch. Amen. Niech imię Pańskie będzie błogosławione teraz i na wieki (3x).

 

KOŃCOWE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

Kapłan ręką błogosławi ludzi.

K. Błogosławieństwo + Pana niech zstąpi na was przez Jego łaskę i umiłowanie człowieka w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Ch. Amen.

 

ROZESŁANIE

K. Chwała Tobie, Chryste Boże, Nadziejo nasza, chwała Tobie.

Ch. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Panie, zmiłuj się (3x)

Pobłogosław, ojcze.

Kapłan zwrócony do ludzi, trzymając w ręku krzyż, dokonuje rozesłania.

K. (w niedzielę: Zmartwychwstały) Chrystus, prawdziwy Bóg nasz, przez modlitwy przeczystej swej Matki...

w poniedziałek:

przez wstawiennictwo czcigodnych, niebieskich Mocy bezcielesnych, świętych, czcigodnych i chwalebnych apostołów

we wtorek:

czcigodnego i chwalebnego proroka i poprzednika Jana Chrzciciela, świętych, czcigodnych i chwalebnych apostołów

w środę i w piątek:

mocą chwalebnego i życiodajnego Krzyża, świętych, czcigodnych i chwalebnych apostołów

we czwartek:

świętych, czcigodnych i chwalebnych apostołów, świętego ojca naszego Mikołaja, arcybiskupa Myr w Lycji, cudotwórcy

w sobotę:

świętych, czcigodnych i chwalebnych apostołów: świętych chwalebnych i zwycięskich męczenników: wszystkich pełnych Boga ojców naszych

...świętego ojca naszego Jana Złotoustego, arcybiskupa Konstantynopola: świętego N. patrona tej świątyni: świętego N., którego pamiątkę dziś obchodzimy: świętych i sprawiedliwych przodków Pańskich Joachima i Anny: i wszystkich świętych, niech się zmiłuje nad nami i zbawi nas, gdyż jest dobry i miłujący człowieka.              

Błogosławi krzyżem, schodzi do ludzi i podaje krzyż do ucałowania.

Ch. Amen.

 

CHWAŁA BOGU ZA WSZYSTKO

 

Koniec Liturgii św. Jana Złotoustego