27 sierpnia
Św. Moniki
wspomnienie obowiązkowe
Św. Monika urodzona w Tagaście, w Północnej Afryce, około roku 330, poślubiła poganina o gwałtownym charakterze, którego u schyłku jego życia pozyskała dla wiary chrześcijańskiej swoją łagodnością i cierpliwością. Odtąd główną troską stało się nawrócenie syna Augustyna, który ulegał wpływom heretyków i prowadził grzeszne życie. Swoimi łzami i modlitwami wyprosiła nawrócenie syna, który z czasem został biskupem i jednym wielkich doktorów Kościoła. Św. Monika dożyła jego chrztu i wkrótce potem umarła w Ostii w 387 roku. Jest wzorem żony i matki chrześcijańskiej, która troszczy się również o dobro duchowe rodziny.
Msza wspólna o świętych kobietach, s. 59'' - 61''.
KOLEKTA
Boże, pocieszycielu zasmuconych, + Ty miłosiernie przyjąłeś matczyne łzy świętej Moniki i udzieliłeś łaski nawrócenia jej synowi Augustynowi, * daj nam za wstawiennictwem ich obojga opłakiwać nasze grzechy i znaleźć Twoje przebaczenie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, + który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Pierwsze czytanie Syr 26, 1-4. 13-16
Dobra żona jest światłem domu
Czytanie z Księgi Syracydesa.
Szczęśliwy mąż, który ma dobrą żonę, liczba dni jego będzie podwójna. Dobra żona radować będzie męża, który osiągnie pełnię wieku w pokoju.
Dobra żona to dobra część dziedzictwa i jako taka będzie dodana tym, którzy się boją Pana. Wtedy to serce bogatego czy ubogiego będzie zadowolone i oblicze jego wesołe w każdym czasie.
Wdzięk żony rozwesela jej męża, a mądrość jej orzeźwia jego kości. Darem Pana jest żona spokojna i za osobę dobrze wychowaną nie znajdziesz nic na zamianę.
Wdzięk nad wdziękami skromna kobieta i nie masz nic równego osobie powściągliwej.
Jak słońce wschodzące na wysokościach Pana, tak piękność dobrej kobiety między ozdobami jej domu.
Oto słowo Boże.
Psalm responsoryjny Ps 131 (130), 1. 2-3
Refren: Strzeż mojej duszy w Twym pokoju, Panie.
1 Panie, moje serce się nie pyszni *
i nie patrzą wyniośle moje oczy.
Nie dbam o rzeczy wielkie *
ani o to, co przerasta me siły.
Refren.
2 Lecz uspokoiłem i ucieszyłem moją duszę, †
Jak dziecko na łonie swej matki, *
jak ciche dziecko, jest we mnie moja dusza.
3 Izraelu, złóż nadzieję w Panu, *
teraz i na wieki.
Refren.
Śpiew przed Ewangelią J 8, 12b
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ewangelia Łk 7, 11-17
Pan użalił się nad nią i rzekł: « Nie płacz »
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i dum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory dum z miasta.
Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: « Nie płacz ». Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli.
I rzekł: « Młodzieńcze, tobie mówię, wstań ». Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.
A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: « Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg łaskawie nawiedził lud swój ». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.
Oto słowo Pańskie.
