Main Menu

Użytkowników:
1
Artykułów:
1898
Odsłon artykułów:
10651352

Odwiedza nas 294 gości oraz 0 użytkowników.

Rozłożenie rąk (expansis manibus)

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
 

Ludzie rozkładają ręce wtedy, gdy czują się bezradni, a wznoszą je do góry wtedy, gdy spodziewają się pomocy z góry, od Boga. Zatem gest rozłożonych rąk jest jednocześnie wyrazem naszej bezradności ale i bezgranicznego zaufania do Boga. „Codziennie wołam do Ciebie, Panie, do Ciebie ręce wyciągam” (Ps 88,10; por. Wj 17,1; Lm 3,41; Ps 118,48).

Jest to gest właściwy przewodniczącemu zgromadzenia, który w imieniu Ludu Bożego zanosi do Boga modlitwy. Postawa oranta (bo taką nazwą określa się osobę modlącą się w postawie stojącej z rozłożonymi rękami) należy do najstarszych i wskazuje na dialogiczny charakter chrześcijańskiej modlitwy (albowiem Bóg chrześcijan jest Bogiem osobowym, który prowadzi z człowiekiem dialog – dialog zbawienia). Gest ten jest obrazem osoby wolnej, odkupionej, uczestniczącej już w liturgii niebieskiej i wielbiącej Boga za dar zbawienia. Jest symbolem duszy przebywającej w raju, zmartwychwstania, bezpieczeństwa w ramionach Bożych, radości przebywania w pokoju Bożym, symbolem zjednoczenia się z Bogiem. Gest oranta podobny jest do ikony Chrystusa rozpiętego na krzyżu, wielbiącego Ojca, a jednocześnie ogarniającego wszystkich ludzi i wszystkie ludzkie sprawy.